Niall zamówienie

Dla Mrs. Horan



Nie ma to jak spędzać swoje dwudzieste urodziny samemu, bez bliskiej ci osoby. To powinen być grzech. Kiedyś uwielbiałam spędzać czas samotnie. Potrafiłam zamknąć się w pokoju i pisać swoje wyimaginowane historie lub czytać książki. Teraz... Teraz to aż nie do pomyślenia!
Ale cóż zrobić, kiedy wszyscy na, których mi zależy, których kocham, wyjechali.
No cóż...
Wstałam z łóżka i po prysznicu, przygotowałam sobie skromne śniadanko, składające się z płatków z mlekiem. Usiadłam na kanapie przed telewizorem i włączyłam na jakimś kanale.
Dzień zleciał mi na skupianiu się na tym, co napiszę w kolejnym rozdziale mojej książki. Tak, dostałam propozycję napisania książki. Zgodziłam się. Ona zajmuje mój wolny czas, którego mam w nadmiarze.
Po południu wybrałam się do galerii, zrobić sobie jakiś prezent urodzinowy.
Po jakimś czasie spacerowania po ogromnej hali pełnej różnych sklepów, trafiłam do sklepu z biżuterią. Kupiłam sobie naszyjnik i kolczyki do kompletu. Były piękne.
Iż mój cel był wykonany, wróciłam do domu, po drodze wstępując do supermarketu, robiąc zakupy.

Wieczorem, wykąpana i gotowa do snu, leżałam w łóżku,  czytając nowinki o moim ukochanym.
"Niall Horan to..."
"Niall Horan tamto..."
Zaintrygowało mnie to, że pisali, że Niall przerwał trasę, by wrócić do Londynu.
Dlaczego nic mi nie powiedział?
Żadnego słowa o tym, że przyjdzie, czy ma jakieś problemy...
Nic.
Nagle usłyszałam otwieranie zamku w drzwiach wejściowych. Założyłam szlafrok i poszłam tam. Kogo tam zobaczyłam? Liama.
-Co ty tutaj robisz? Czemu przerwaliście trasę?
-Po pierwsze, to miło cię widzieć po dwóch miesiącach- przytulił mnie. U niego uprzejmości są na pierwszym miejscu. -A po drugie, nic nie przerwaliśmy, tylko przesunęliśmy dwa koncerty o dwa dni. Bezproblemowo.
-Co ty robisz w moim domu?
-A właśnie! Widzisz? Tak mnie zagadałaś, że zapomniałem.
-Ubieraj się.
-Co? Po co?- zdziwiłam się.
-Nie gadaj, tylko złóż coś sexy- puścił mi oczko.
-Ale po co?!
-No idź. Masz dziesięć minut i nie przyjmuję odmowy!- powiedział pogonił mnie do pokoju.
Nic już nie powiedziałam, tylko weszłam do swojego pokoju. W szafie znalazłam krótką czerwoną sukienkę na ramiączkach. Jeszcze tylko lekki makijaż. Zabrałam torebkę i zeszłam na dół.
-Wow- powiedział Liam.
-Co? Nie odzywaj się, zrobiłam to tylko dlatego, bo ciekawi mnie po co ściągasz mnie z łóżka w nocy!
-Miałem na myśli, że wyglądasz bosko.
-Dobra, chodźmy- wyszłam z domu i zamknęłam dom. -Gdzie jedziemy?
-Zaraz się dowiesz.
Byłam na niego zła, ale nie oszukujmy się- na Payne nie można się długo gniewać.
-Czemu Niall po mnie nie przyjechał?
-On... Nie mógł.... Bardzo zmęczony był.
Ah tak? Coś mi tu nie pasuje, ale już nie drążyłam dalej.
-Aha.
Zajechaliśmy pod knajpkę, która o tej godzinie była jeszcze otwarta.
-Możesz mi powiedzieć co my tu robimy?
-Zapraszam cię na randkę- powiedział, wychodząc z auta.
Przez moment odjęło mi mowę, ale potem uznałam to za idiotyzm, bo Liam ma narzeczoną a ja chłopaka, więc...
Weszliśmy do środka. Było nadzwyczaj ciemno. Co jest grane?
-Liam... Zaczynam się bać...
-E tam. Nie ma czego.
-Liam, no!
-Co?
-Czemu tu jest tak ciemno?!
-Jeszcze moment...
W tym momencie stanęliśmy przed wejściem do największej sali w tej knajpce.
Gdy ja byłam zajęta rozmyślaniem nad tym co się dzieje, Liam nie tracił czasu i włączył światło.
-Wszystkiego najlepszego!!!- usłyszałam a za chwilę zobaczyłam kilkanaście osób i całe pomieszczenie ozdobione w tematyce urodzinowej.
Przygotowali dla mnie przyjęcie urodzinowe?
Uśmiechnęłam się. Z oczu niekontrolowanie poleciały łzy, gdy pierwsze osoby zaczęły składać życzenia.
-Dzięki- odpowiadałam, ale czekałam tylko na mojego ukochanego.
-Życzę ci, byś zawsze była przy mnie- usłyszałam i od razu wiedziałam, że to Niall.
-Niall!
-Jestem tu- powiedział i pocałował mnie namiętnie.
-Tęskniłam. Dziękuję- powiedziałam i przytuliłam się do niego.
-Ja też. Chodźmy stąd- powiedział i zaraz wyszliśmy na taras z tyłu knajpy.
-Czemu mi nie powiedziałeś, że wracasz... Cokolwiek.
-Bo gdybym ci powiedział, nie byłoby niespodzianki- przytulił mnie mocno.
-Okej. Wierzę. Dziękuję Niall.
-Mama nadzieję, że ci się podoba.
-Jesteś kochany Nialler.
-Mam dla ciebie specjalny prezent- powiedział.
-Jaki?-zapytałam ciekawa. Jego niespodzianki są naprawdę niespodziewane.
-Chciałem to zrobić już przed trasą, ale tyle było tego wszystkiego, że zapomniałem- zarumienił się. Wygląda słodko, gdy się rumieni.
-Niall?
-Wyjdziesz za mnie?- uklęknął przede mną i zapytał z otwartym pudełeczkiem w, którym był śliczny pierścionek.
Spojrzałam na Horana. Był taki zdeterminowany. Ten jego niepewny uśmiech i trzęsące się dłonie zachwycały mnie z dnia na dzień coraz bardziej.
Kocham go z każdym dniem mocniej.
-Tak,Niall.
Rzuciłam się w jego ramiona i mocno objęłam. Po długim pocałunku, założył mi pierścionek na palec i pocałował go.
Po jakimś czasie patrzenia na gwiazdy i opowiadania mi jak udało mu się przygotować to wszystko w jeden dzień, wróciliśmy na salę.
Wszyscy już zdecydowanie nietrzeźwi, a impreza dopiero się rozkręcała.
-Poradzili sobie bez nas.
-Tak.
-Mam coś jeszcze dla ciebie- powiedział i pociągnął mnie w kąt.
Zobaczyłam jak Niall mnie wyprzedza, po coś sięga a po chwili staje przede mną z ogromnym, białym, pluszowym miśkiem, z równie wielką kokardą na szyi.
-Proszę kwiatuszku- wręczył mi go, a ja ledwo objęłam go ramionami.
-Jej! Niall... On jest cudowny!- wykrzyczałam przez muzykę.
-Podoba ci się?
-Tak, jest piękny! -przytuliłam go znów. Uwielbiam tulić się do blondyna.
-Cieszę się. Chodź, zatańczymy.
Przetańczyliśmy oboje resztę wieczoru z małymi przerwami na odpoczynek, ale przy Niallu, to wiadomo, minuta dwie i znowu w tany.
Dodam tylko, że tort zrobiony był na kształt ludzkich twarzy z naszymi podobiznami! Był naprawdę piękny, aż szkoda, że musieliśmy go zjeść...
Warto było wstać i pogniewać się na Liama, by potem otrzymać taki wieczór.
Było cudownie.


*****
Tak więc kolejne zamówienie.

Wiecie co?
Jak na razie to ostatni imagin z zaręczynami. Czy tylko ja uważam, że trochę ich za dużo? ;)
Tak więc w kolejnym zamówieniu dla Spenc, nie będzie zaręczyn. Chyba, że będzie miała takie życzenie.

Mam nadzieję, że Mrs Horan choć troszkę się podoba:)<3


Czytamy się jutro pod rozdziałem!